„Córko Moja, ufność i miłość twoja krępują sprawiedliwość Moją
i nie mogę karać, bo mi przeszkadzasz”.
O jak wielką ma siłę dusza pełna ufności.
(Dz. 198)
„Nie znajdzie ludzkość uspokojenia,
dopokąd się nie zwróci z ufnością do Miłosierdzia Mojego”.
(Dz. 300)
„Najmilsza Mi jest dusza ta,
która wierzy mocno w dobroć Moją
i zaufała mi zupełnie.
Obdarzam ją Swoim zaufaniem i daję jej wszystko o co prosi”.
(Dz. 453)
„Twoim obowiązkiem jest zupełna ufność w dobroć Moją,
a Moim obowiązkiem jest dać ci wszystko, czego potrzebujesz.
Czynię się Sam zależny od twojej ufności,
jeżeli ufność twoja będzie wielka,
to hojność Moja nie będzie znać miary”.
(Dz. 548)
„Aby wysławiła wszelka dusza dobroć Moją.
Pragnę zaufania od swych stworzeń,
zachęcaj dusze do wielkiej ufności w niezgłębione miłosierdzie Moje. Niechaj się nie lęka do Mnie zbliżyć dusza słaba, grzeszna,
a choćby miała więcej grzechów, niż piasku na ziemi,
utonie wszystko w otchłani miłosierdzia Mojego”.
(Dz. 1059)
„Kiedy dusza zbliża się do mnie z ufnością
napełniam ją takim ogromem łaski,
że sama w sobie tej łaski pomieścić nie może,
ale promieniuje na inne dusze”.
(Dz. 1074)
„Jak boleśnie rani Mnie niedowierzanie Mojej dobroci.
Najboleśniej ranią Mnie grzechy nieufności”.
(Dz. 1076)
Im dusza pragnie na sobie doznać większego miłosierdzia Bożego,
niech się zbliża do Boga z wielką ufnością,
a jeżeli jej ufność w Bogu będzie bez granic,
to i miłosierdzie Boże będzie dla niej bez granic.
(Dz. 1489)
„Łaski z Mojego miłosierdzia czerpie się jedynym naczyniem
a nim jest ufność.
Im dusza więcej zaufa, tym więcej otrzyma.
Wielką Mi są pociechą dusze o bezgranicznej ufności,
bo w takie dusze przelewam wszystkie skarby Swych łask.
Cieszę się, że żądają wiele,
bo moim pragnieniem jest dawać wiele i to bardzo wiele.
Smucę się natomiast jeżeli dusze żądają mało,
zacieśniają swe serca”.
(Dz. 1578)
„Prędzej niebo i ziemia obróciłyby się w nicość,
aniżeli by duszę ufającą nie ogarnęło miłosierdzie Moje”.
(Dz. 1777)
.jpg)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz